කට්ටියට මාර ප්‍රශ්නයක් උනා මැතිව්ස් බෝල 20කට ලකුණු එකක් ගහපු එක..ක්‍රිකට් ගැන දන්නා, ක්‍රිකට් ගහපු ඕනෑම කෙනෙකුට ඒ ගහපු එක ලකුණේ වටිනාකම හොඳටම තේරෙනවා...චාන්දිමාල් කියන්නේ තවමත් අවුරුදු 21ක් වෙන තරුණ ලාබාල ක්රීඩකයෙක්.ඒ වගේ ක්‍රීඩකයෙක්ට ලෝඩ්ස් ක්‍රීඩාංගනයේ ලකුණු 100ක් ගහනවා කියන්නේ අනාගතයේදී තවත් 100 ඒවා 100ක් ගහන්න තරම් හයියක්..ඒකත් ලෝකෙටම ක්‍රිකට් උගන්නපු සුද්දන්ට එදිරිව..හරියට උන්ගේ කනට ගැහුවා වගේ..බටු ඇටයක් විතර කළු කොල්ලෙක් ලෝකෙටම ක්‍රිකට් උගන්නපු තමන්ගේ තිඹිරිගෙයට ඇවිල්ල තමන්ගේ කනට ගැහුවා වගේ...ඒ වෙලාවේ සුද්දන්ගේ විස්තර විචාරය අහපු ඕන කෙනෙක්ට ඒක පැහැදිලිව පෙනුනා...උන්ගේ හිතේ තිබ්බේ පැහැදිලි ඉරිසියාව සහ පට්ට කුහකකමක් විතරයි..ඒ අතින් චන්දිමාල් කරපු දේ සෑහෙන වටිනවා....ඒක අවිවාදාත්මකයි...
දැන් හැරෙමු මැතිව්ස්ගේ පැත්තට...එදා ඒ වෙලාවේ මැතිව්ස් ගත්ත තීරණේ,එහෙමත් නැත්නම් එයා ක්‍රීඩා කරපු විදිය සෑහෙන ප්‍රශ්නයක් උනා කට්ටියකට..මම පහදන්නම් ඒ ක්‍රීඩා විලාශයට හේතුව මොකද්ද කියන ඒක.මතක ඇති මැතිව්ස් එදා ඒ පිතිකරණය දියත් කරේ power play පන්දු ඕවරවලදී කියල..බහුතරයක් දන්නවා ඇති ඒ වෙලාවට යාර 30 සීමාවෙන් එපිට ඉන්නේ පන්දු රකින්නන් 3 දෙනෙක් විතරයි කියන එකත්.අපි හිතමු මැතිව්ස් තරමක වේගයෙන් පහරක් එල්ල කළා කියලා...තමුන්නාන්සේලා හිතනවද එංගලන්තකාරයෝ ඒ පන්දුව නවත්තලා ලංකාවේ පොඩි කොල්ලෙක්ට තමන්ගේ කනට ගහල යන්න ඉඩ දෙයි කියල????ලොවෙත් නෑ..ඒක අතෑරලා 4ක් යන්න අරිනවා...ඒකයි ඇත්ත...මොකද දැන් ක්‍රිකට් කියන්නේ අතලොස්සක් පමණ වූ මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවක් මිස,තනිකරම මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවක් නෙවේ..එතනදී මැතිව්ස් නියම මහත්මා ඉනිමක්‌ ක්‍රීඩා කරේ..මොකද නියම ක්රීඩකයෙක් දන්නවා ලකුණු 100ක තියන වටිනාකම...අනික මේක සපුරගන්න අමාරු ඉලක්කයක් උනෙත් නෑ..එහෙම උනානම් මැතිව්ස් කරපු දේ අනුමත කරන්න බෑ..ඒත් පන්දු 30කදී ලකුණු 17ක් කියන දේ අමාරු ඉලක්කයක් නෙවෙයි..ඉතින් ඒ වෙලාවේ තමන්ගේ කනිෂ්ට ක්‍රීඩකයෙක්ට පරිණත ජ්‍යෙෂ්ට ක්‍රීඩකයෙක්ගෙන් ලැබෙන්න ඕන නියම සහාය ඒ වෙලාවේ මැතිව්ස් ලබාදුන්නා...ඒක ප්‍රශංසනීයයි....
දැන් හැරෙමු ඩිල්ෂාන් කියන ක්‍රීඩකයාගේ පැත්තට..එදා මැතිව්ස් අර විදියේ පිතිකරණයක් දියත් කරද්දී (අපේ බාසාවෙන් කිව්වොත් බෝල කද්දී) ඩිල්ෂාන් හැසිරුණු විදිය නායකයෙක්ගේ පැවැත්මට කොහෙත්ම ඔබින්නේ නෑ කියන එක ක්‍රීඩාවක් හරියට කරපු නායකත්වයක් දරපු ඕනෑම කෙනෙක්ට එහමත් නැත්නම් ක්‍රීඩාව ගැන යන්තම් හෝ අවබෝධයක් තියන කෙනෙක්ට පැහැදිලිව තේරෙනවා.මොකද නියම නායකයෙක් කියන්නේ කොච්චර ප්‍රශ්නයක් ක්රීඩකයෙක් එක්ක තිබ්බත් ක්‍රීඩාවක් ඇතුලෙදි ඒ ප්‍රශ්න එලියට නොදා තමන්ගේ කණ්ඩායම මෙහෙයවන්න ඕන කෙනෙක්.තමන්ගේ කණ්ඩායමේ කෙනෙක් මතභේදාත්මකව හැසිරෙනවානම් ක්‍රීඩාකරන තැනදීම එක විසදන්න යන එක මෝඩකමක් මිස ලොකුකමක් නෙවෙයි කියන එක ඩිල්ෂාන් තේරුම්ගන්න ඕන..කොච්චර තරහක් ආවත් තමන් වැඩිවෙලා ඉන්න තැනින් නැගිටලා තරඟය අතහැර දාල වගේ යන එක කොහෙත්ම නොකළ යුතුයි.එහෙම නායකයෙක් අපේ බාසාවෙන් කිව්වොත් බලු වටින්නේ නෑ.ඩිල්ෂාන් කියන්නේ ලංකාවට ඉන්න ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක්..ඒත් බලු වටින්නේ නැති නායකයෙක්..එක ඩිල්ෂාන් සාධක ඇතුව ඔප්පු කරා..පසුගිය සිම්බාබ්වේ සංචාරයේදීත්,මේ සංචාරයේදීත්,පළාත් තරන්ගවලදිත්..නායකයෙක් තබා තමන් පරිනත ක්රීඩකයෙක් කියන එකත අමතක උන විදියටයි ඩිල්ෂාන් ඒ වෙලාවේ හැසිරුනේ...එතන ඩිල්ෂාන් පෙන්නුවේ පැහැදිලි කුහකකමක් මිස වෙනත් දෙයක් නෙවෙයි.මොකද මැතිව්ස් සහ චන්දිමාල් කියන්නේ අනාගත ශ්‍රීලංකා කණ්ඩායමේ නායකත්වයට සුදුසුකම් තියන ක්‍රීඩකයන් දෙන්නෙක්.ඩිල්ෂාන් මීටකලින් නායකත්වයේ නැති කාලේදී හැමෝටම මතක ඇති ටෙස්ට් තරඟයකදී වේගවත් ලකුණු 100කට ආසන්නයේ ඉන්දෙද්දී ලකුණු 92කට දැවී ගියා...එවෙලේ ඩිල්ෂාන් මෙන්න මෙහෙම ප්‍රකාශයක් කරා..මම ගහන්නේ මට ඕන විදියට.එක කාටවත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඉතින් එහෙම කියපු ඩිල්ෂාන් දැන්මෙහෙම හැසිරෙන්නේ කුහකත්වය නිසා මිසක් වෙන දෙයක් නිසා නෙවෙයි..
දැන් සංගක්කාර..සරල උදාහරණයක්‌ දෙන්නම්..එදා චන්දිමාල් ඒ මැච් එක ඉවර කරපු වෙලාවේ හිනාවකින් යුතුව අත්පුඩි ගහපු එකම ක්‍රීඩකයා සංගක්කාර..ඒ වගේම තමයි අපිට පැහැදිලිව දකින්න ලැබුනා දැනටත් ඩිල්ෂාන් නයකයා උනාට තරඟ මෙහෙයවන්නේ සංගක්කාර කියන එක...පුලුවන්නම් එකම එක උදාහරණයක්‌ දෙන්න සංගක්කාර ක්‍රීඩකයෙක්ට බැනවැදුණු අවස්ථාවක් හරි,අපහසුතාවයට ලක්වෙන දෙයක් හරි කළානම්..අන්න ඒකයි නායකත්වය කියන්නේ..ඒ අතින් සංගක්කාර කියන්නේ ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක් වගේම ලෝකයක් වටිනා නායකයෙක්..
මම හිතන්නේ මැතිව්ස්ගේ 1ලකුණත්,චන්දිමාල්ගේ 100ත්,ඩිල්ෂාන්ගේ ප්‍රතිචාරත්,සංගක්කාරගේ විශිෂ්ටත්වයත් හැමෝටම පැහැදිලි ඇති...(ඩිල්ෂාන්ගේ කුහකකමත්)මම නැවතත් කියන්නේ ඩිල්ෂාන් ලංකාවට ඉන්න ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක්.ඒත් නායකත්වය කියන තැනදී ඩිල්ෂාන් අසාර්ථකයි..මම මේකෙන් කියන්න උත්සහ කරේ ඒක.නායකයෙක් කරන්න ඕන තමන්ගේ අංකුර ක්‍රීඩකයන් වට්ටන ඒක නෙවෙයි..ඔවුන්ගේ වැරදි හදල හරි තැනකට ගේන එකයි..එතනයි නායකයෙක්ගේ විශිෂ්ටත්වය රඳා පවතින්නේ..තාමත් පිටියෙන් පිටත ඉඳං අර්ජුණ රණතුංග මොන දේවල් කිව්වත් අපි ඔහුට නායකයෙක් හැටියට ගරු කරන්නේ අන්න ඒ දේ නිසයි...ඩිල්ෂාන් මේ දේවල් තේරුම් ගත්තොත් දුරගමනක් යයි..නැති උනොත් චන්දිමාල්ගේ ගමන කෙටි වෙයි..
෴.මේ ගැන ප්‍රතිචාර දැක්වීමේදී ක්‍රීඩාවක් ගැන දැනුමැතිව කරන ප්‍රතිචාර බොහෝ අගය කොට සලකමි.෴
දැන් හැරෙමු මැතිව්ස්ගේ පැත්තට...එදා ඒ වෙලාවේ මැතිව්ස් ගත්ත තීරණේ,එහෙමත් නැත්නම් එයා ක්‍රීඩා කරපු විදිය සෑහෙන ප්‍රශ්නයක් උනා කට්ටියකට..මම පහදන්නම් ඒ ක්‍රීඩා විලාශයට හේතුව මොකද්ද කියන ඒක.මතක ඇති මැතිව්ස් එදා ඒ පිතිකරණය දියත් කරේ power play පන්දු ඕවරවලදී කියල..බහුතරයක් දන්නවා ඇති ඒ වෙලාවට යාර 30 සීමාවෙන් එපිට ඉන්නේ පන්දු රකින්නන් 3 දෙනෙක් විතරයි කියන එකත්.අපි හිතමු මැතිව්ස් තරමක වේගයෙන් පහරක් එල්ල කළා කියලා...තමුන්නාන්සේලා හිතනවද එංගලන්තකාරයෝ ඒ පන්දුව නවත්තලා ලංකාවේ පොඩි කොල්ලෙක්ට තමන්ගේ කනට ගහල යන්න ඉඩ දෙයි කියල????ලොවෙත් නෑ..ඒක අතෑරලා 4ක් යන්න අරිනවා...ඒකයි ඇත්ත...මොකද දැන් ක්‍රිකට් කියන්නේ අතලොස්සක් පමණ වූ මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවක් මිස,තනිකරම මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවක් නෙවේ..එතනදී මැතිව්ස් නියම මහත්මා ඉනිමක්‌ ක්‍රීඩා කරේ..මොකද නියම ක්රීඩකයෙක් දන්නවා ලකුණු 100ක තියන වටිනාකම...අනික මේක සපුරගන්න අමාරු ඉලක්කයක් උනෙත් නෑ..එහෙම උනානම් මැතිව්ස් කරපු දේ අනුමත කරන්න බෑ..ඒත් පන්දු 30කදී ලකුණු 17ක් කියන දේ අමාරු ඉලක්කයක් නෙවෙයි..ඉතින් ඒ වෙලාවේ තමන්ගේ කනිෂ්ට ක්‍රීඩකයෙක්ට පරිණත ජ්‍යෙෂ්ට ක්‍රීඩකයෙක්ගෙන් ලැබෙන්න ඕන නියම සහාය ඒ වෙලාවේ මැතිව්ස් ලබාදුන්නා...ඒක ප්‍රශංසනීයයි....
දැන් හැරෙමු ඩිල්ෂාන් කියන ක්‍රීඩකයාගේ පැත්තට..එදා මැතිව්ස් අර විදියේ පිතිකරණයක් දියත් කරද්දී (අපේ බාසාවෙන් කිව්වොත් බෝල කද්දී) ඩිල්ෂාන් හැසිරුණු විදිය නායකයෙක්ගේ පැවැත්මට කොහෙත්ම ඔබින්නේ නෑ කියන එක ක්‍රීඩාවක් හරියට කරපු නායකත්වයක් දරපු ඕනෑම කෙනෙක්ට එහමත් නැත්නම් ක්‍රීඩාව ගැන යන්තම් හෝ අවබෝධයක් තියන කෙනෙක්ට පැහැදිලිව තේරෙනවා.මොකද නියම නායකයෙක් කියන්නේ කොච්චර ප්‍රශ්නයක් ක්රීඩකයෙක් එක්ක තිබ්බත් ක්‍රීඩාවක් ඇතුලෙදි ඒ ප්‍රශ්න එලියට නොදා තමන්ගේ කණ්ඩායම මෙහෙයවන්න ඕන කෙනෙක්.තමන්ගේ කණ්ඩායමේ කෙනෙක් මතභේදාත්මකව හැසිරෙනවානම් ක්‍රීඩාකරන තැනදීම එක විසදන්න යන එක මෝඩකමක් මිස ලොකුකමක් නෙවෙයි කියන එක ඩිල්ෂාන් තේරුම්ගන්න ඕන..කොච්චර තරහක් ආවත් තමන් වැඩිවෙලා ඉන්න තැනින් නැගිටලා තරඟය අතහැර දාල වගේ යන එක කොහෙත්ම නොකළ යුතුයි.එහෙම නායකයෙක් අපේ බාසාවෙන් කිව්වොත් බලු වටින්නේ නෑ.ඩිල්ෂාන් කියන්නේ ලංකාවට ඉන්න ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක්..ඒත් බලු වටින්නේ නැති නායකයෙක්..එක ඩිල්ෂාන් සාධක ඇතුව ඔප්පු කරා..පසුගිය සිම්බාබ්වේ සංචාරයේදීත්,මේ සංචාරයේදීත්,පළාත් තරන්ගවලදිත්..නායකයෙක් තබා තමන් පරිනත ක්රීඩකයෙක් කියන එකත අමතක උන විදියටයි ඩිල්ෂාන් ඒ වෙලාවේ හැසිරුනේ...එතන ඩිල්ෂාන් පෙන්නුවේ පැහැදිලි කුහකකමක් මිස වෙනත් දෙයක් නෙවෙයි.මොකද මැතිව්ස් සහ චන්දිමාල් කියන්නේ අනාගත ශ්‍රීලංකා කණ්ඩායමේ නායකත්වයට සුදුසුකම් තියන ක්‍රීඩකයන් දෙන්නෙක්.ඩිල්ෂාන් මීටකලින් නායකත්වයේ නැති කාලේදී හැමෝටම මතක ඇති ටෙස්ට් තරඟයකදී වේගවත් ලකුණු 100කට ආසන්නයේ ඉන්දෙද්දී ලකුණු 92කට දැවී ගියා...එවෙලේ ඩිල්ෂාන් මෙන්න මෙහෙම ප්‍රකාශයක් කරා..මම ගහන්නේ මට ඕන විදියට.එක කාටවත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඉතින් එහෙම කියපු ඩිල්ෂාන් දැන්මෙහෙම හැසිරෙන්නේ කුහකත්වය නිසා මිසක් වෙන දෙයක් නිසා නෙවෙයි..
දැන් සංගක්කාර..සරල උදාහරණයක්‌ දෙන්නම්..එදා චන්දිමාල් ඒ මැච් එක ඉවර කරපු වෙලාවේ හිනාවකින් යුතුව අත්පුඩි ගහපු එකම ක්‍රීඩකයා සංගක්කාර..ඒ වගේම තමයි අපිට පැහැදිලිව දකින්න ලැබුනා දැනටත් ඩිල්ෂාන් නයකයා උනාට තරඟ මෙහෙයවන්නේ සංගක්කාර කියන එක...පුලුවන්නම් එකම එක උදාහරණයක්‌ දෙන්න සංගක්කාර ක්‍රීඩකයෙක්ට බැනවැදුණු අවස්ථාවක් හරි,අපහසුතාවයට ලක්වෙන දෙයක් හරි කළානම්..අන්න ඒකයි නායකත්වය කියන්නේ..ඒ අතින් සංගක්කාර කියන්නේ ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක් වගේම ලෝකයක් වටිනා නායකයෙක්..
මම හිතන්නේ මැතිව්ස්ගේ 1ලකුණත්,චන්දිමාල්ගේ 100ත්,ඩිල්ෂාන්ගේ ප්‍රතිචාරත්,සංගක්කාරගේ විශිෂ්ටත්වයත් හැමෝටම පැහැදිලි ඇති...(ඩිල්ෂාන්ගේ කුහකකමත්)මම නැවතත් කියන්නේ ඩිල්ෂාන් ලංකාවට ඉන්න ලෝකයක් වටිනා ක්රීඩකයෙක්.ඒත් නායකත්වය කියන තැනදී ඩිල්ෂාන් අසාර්ථකයි..මම මේකෙන් කියන්න උත්සහ කරේ ඒක.නායකයෙක් කරන්න ඕන තමන්ගේ අංකුර ක්‍රීඩකයන් වට්ටන ඒක නෙවෙයි..ඔවුන්ගේ වැරදි හදල හරි තැනකට ගේන එකයි..එතනයි නායකයෙක්ගේ විශිෂ්ටත්වය රඳා පවතින්නේ..තාමත් පිටියෙන් පිටත ඉඳං අර්ජුණ රණතුංග මොන දේවල් කිව්වත් අපි ඔහුට නායකයෙක් හැටියට ගරු කරන්නේ අන්න ඒ දේ නිසයි...ඩිල්ෂාන් මේ දේවල් තේරුම් ගත්තොත් දුරගමනක් යයි..නැති උනොත් චන්දිමාල්ගේ ගමන කෙටි වෙයි..
෴.මේ ගැන ප්‍රතිචාර දැක්වීමේදී ක්‍රීඩාවක් ගැන දැනුමැතිව කරන ප්‍රතිචාර බොහෝ අගය කොට සලකමි.෴
